Gewone dwergvleermuis

Leefwijze vleermuizen algemeen

Vleermuizen vormen een soortenrijke groep van actief vliegende zoogdieren, die in staat zijn hun voedsel te vangen in het nachtelijk luchtruim. Ze gebruiken hierbij echolocatie (sonar) om te navigeren en hun voedsel te lokaliseren. Alle in Nederland voorkomende soorten vleermuizen houden een winterslaap van oktober-november tot maart-mei. Tijdens de winterslaap worden de lichaamsfuncties (spijsvertering, hartslag) van de vleermuis tot een minimum teruggebracht en de lichaamstemperatuur sterk verlaagd, waardoor de vleermuis weinig energie verbruikt en kan overleven op de verbranding van lichaamsvet. In het voorjaar worden de jongen geboren en grootgebracht door groepen vrouwtjes in kraamkolonies. De mannetjes verblijven overdag alleen of in kleine groepjes in hun zomerverblijven. Rond zonsondergang verlaten vleermuizen hun verblijven om op insecten of andere geleedpotigen te gaan jagen. Vooral in de nazomer en herfst komen vleermuizen in groepen bij elkaar op bepaalde locaties om te zwermen. Aan dit intense, sociale gedrag, waarover nog steeds veel onduidelijkheid bestaat, worden vooral twee functies toegedicht. Ten eerste vindt paring plaats op en rond deze locaties, waarbij genetische uitwisseling plaatsvindt tussen dieren afkomstig van verschillende kolonies. Daarnaast lijkt het zwermen een functie te hebben bij de inspectie van en informatieoverdracht tussen adulte dieren, en mogelijk ook tussen adulte en jonge dieren, over geschikte winterverblijven. In het najaar, voorafgaand aan de winterslaap, vetten vleermuizen op, zodat zij voldoende vetvoorraad hebben om de winterslaapperiode door te komen. Vrouwelijke vleermuizen slaan het sperma op tot in het voorjaar, wanneer de daadwerkelijke bevruchting van de eicel plaatsvindt.

Habitat

Gewone dwergvleermuizen jagen bij voorkeur langs de randen en in de beschutting van opgaande vegetaties, in het buitengebied maar ook in de bebouwde omgeving. Ze komen voor in tuinen en parken met vijvers, langs bosranden (vooral van oude voedselrijke loofbossen), in lanen, langs bomenrijen, singels en houtwallen, tussen boomkruinen, boven open plekken in bos, en langs oevers van kanalen en vaarten. Ze jagen ook bij straatverlichting.

Voedsel

Het voedsel bestaat uit een breed spectrum van veelal kleine insecten. Ze vangen vooral (dans)muggen en andere tweevleugelen. Daarnaast jagen ze onder meer op haften, schietmotten, nachtvlinders of andere insecten die op dat moment voorhanden zijn.

Jachtgedrag

Gewone dwergvleermuizen verlaten vanf 10-20 minuten na zonsondergang de verblijfplaats om te gaan jagen. Ze jagen in gesloten en halfopen landschappen. Ze jagen relatief snel, zijn wendbaar en hebben een grillige vlucht met veel bochten en lussen. Ze vliegen daarbij op enige afstand (1 tot 8 m) langs de vegetatie. Ze vliegen op een hoogte van gemiddeld 2 tot 5 m, maar soms op wel 15 m. 

Ze jagen hoofdzakelijk binnen en straal van 2-5 km van de verblijfplaats. Vliegroutes volgen zoveel mogelijk lijnvormige structuren.

Verblijfplaatsen

Gewone dwergvleermuizen zijn plaatstrouw, maar gebruiken meerdere verblijfplaatsen en verhuizen relatief vaak. In het westen van Europa is de gewone dwergvleermuis hoofdzakelijk een standvleermuis. Ze overwinteren hier meestal op niet meer dan 25 km van het zomergebied. In het koudere klimaat van Europees en Centraal Rusland worden wel grotere afstanden (tot 1100 km) afgelegd.

• Kraamverblijfplaats
  (Kraam)kolonies bevinden zich in Nederland vooral in gebouwen, in spouwmuren, achter betimmering en daklijsten, of onder dakpannen. In Oost-Europa worden ze ook in bomen en grotten gevonden. De groepsgroottes lopen uiteen van enkele tientallen tot meer dan tweehonderd dieren.
• Paarverblijfplaats
  In de bebouwde kom zijn de baltsvluchten van roepende mannetjes in hun territorium in de herfst gemakkelijk op geluid (met het blote oor of met de bat-detector) op te sporen. De paarverblijven in spleten in en om gebouwen zijn echter moeilijk te vinden. Vaak liggen er in een stad of dorp veel territoria in één bepaalde wijk. Uit het buitenland zijn ook paarverblijven uit nest- en vleermuiskasten en boomholtes bekend.
• Winterverblijfplaats
  Gebouwen worden ook als winterverblijf gebruikt, waarbij vergelijkbare plaatsen als in de zomer benut worden. Systematisch zoeken naar winterslapende dieren is daardoor moeilijk. Overwinterende gewone dwergvleermuizen worden vooral bij toeval gevonden in spouwmuren, onder dakpannen, achter betimmering en daklijsten. Daarnaast zijn ze ook in spleten in de muur van kerktorens, en in spleten in grotten, groeves, betonnen bruggen en parkeergarages en dergelijke gevonden. Ze worden als solitaire overwinteraar, maar vaak ook in grote groepen waargenomen. Soms worden grote clusters (massawinterverblijven) gevormd, waarin tot enkele honderden dieren bijeen kunnen hangen. Er is geen duidelijke winterslaapperiode aan te geven. Het zijn, in de relatief milde Nederlandse winters, geen stabiele slapers. Bij mild weer zijn ze vaak wakker en gaan regelmatig op jacht. Ze kiezen temperatuurgevoelige winterslaapplaatsen. Bij vorst zoeken ze vaak verwarmde huizen op.

Voortplanting

In de paartijd (augustus-oktober) zijn de mannetjes territoriaal. Ze bezetten dan een territorium (1,2-10 ha) en vormen paargroepen met verschillende vrouwtjes; deze lokken ze met een speciale paarroep tijdens de vlucht.

Net als bij andere soorten vleermuizen slaan vrouwelijke baardvleermuizen het sperma op tot in het voorjaar, wanneer de daadwerkelijke bevruchting van de eicel plaatsvindt. De kraamkolonies worden vanaf begin mei door de vrouwtjes bezet. De geboortes van 1 of 2 jongen vinden meestal eind juni plaats. Na 3-4 weken zijn de jongen vliegvlug.

Leeftijd

De maximale waargenomen leeftijd is 16 jaar.

Natuurlijke vijanden

Uilen (vooral bosuil en kerkuil) en roofvogels pakken soms vleermuizen in de vlucht. In of bij de verblijfplaatsen worden vleermuizen soms gepredeerd door huiskatten en steenmarters.