Image
Ard van Roij
De Pallas’ eekhoorn (Callosciurus erythraeus) komt van oorsprong uit China en wordt daarom in Nederland als exoot beschouwd. De Pallas’ eekhoorn is net zo groot tot iets groter dan de rode eekhoorn. De vacht is olijfgroen tot bruin en de buik is vaak oranjerood.
Vangactie Pallas' eekhoorn Limburg en Vlaanderen
Herkenning
>
Uiterlijk
De Pallas’ eekhoorn is net zo groot tot iets groter dan de rode eekhoorn. De vacht is olijfgroen tot bruin en de buik is vaak oranjerood, maar is meestal niet goed te zien. De staart valt wel erg op en neemt met 16-20 centimeter bijna de helft van het hele lichaam van het dier in beslag. De kleur van de staart loopt van de olijfgroene tot bruine kleur over naar een opvallende grijze kleur aan de achterste helft van de staart.
Afmetingen
lengte kop-romp: 20-26 cm
lengte staart: 16-20 cm
gewicht: 280 tot 420 g, wat vergelijkbaar is met de rode eekhoorn.
Ecologie
>
Leefgebied en verspreiding
In Nederland is de Pallas’ eekhoorn in het wild terecht gekomen doordat enkele eekhoorns bij een dierenhandelaar zijn ontsnapt. De nakomelingen van deze dieren leven nu in de bossen en de bebouwde kom ten zuidoosten van Weert in Midden-Limburg en in Weert zelf. Het is onbekend hoeveel Pallas’ eekhoorns in dit gebied verblijven, maar in 2011 waren hier naar schatting ongeveer 200 dieren. Een groot deel is inmiddels weggevangen. Er zijn meldingen tot ongeveer 10 km van de gebouwen van de dierenhandelaar. Ook bij het Limburgse America, gelegen tussen Venray en Venlo, komt de soort voor in een bungalowpark. Hier zijn een aantal Pallas’ eekhoorns opgevangen in een kooi, maar daaruit zijn enkele exemplaren ontsnapt. Deze dieren zijn onvruchtbaar gemaakt. Als dit correct is uitgevoerd, dan zal deze groep langzaam uitsterven.
In China leeft de eekhoorn zowel in tropische bossen als in subalpine loof- en naaldbossen boven de 3.000 m. Waarschijnlijk zijn alle naald-, loof- en gemengde bossen in Nederland als min of meer geschikt aan te merken. Bij Weert komt de soort voor in minimaal twee bostypen. Een bos met inlandse eik, Amerikaanse eik, zwarte els, gewone es, ruwe berk, fijnspar, douglasspar, populier, lijsterbes en bramen en varens in de ondergroei. Het andere bostype is meer een elzenbroekbos met zwarte els, gewone es, inlandse eik, ruwe berk, populier, inheemse vogelkers en een ondergroei van bramen en varens.
Leefwijze en voedsel
De Pallas’ eekhoorn eet in principe hetzelfde voedsel als in China, maar heeft zich daarbij aangepast aan de inheemse bladeren, vruchten, zaden, noten en insecten van Nederland.
Territorium en verblijfplaats
De Pallas’ eekhoorn bouwt nesten in boomkronen en boomholten, vergelijkbaar met de rode eekhoorn.
Voortplanting en leeftijd
In de paringsperiode verzamelen meerdere mannetjes zich om het vrouwtje. Met paringsgeluiden betwisten de mannetjes elkaar het recht om te paren. De winnaar bewaakt vervolgens gedurende korte tijd het vrouwtje. Wanneer het aantal rivaliserende mannetjes echter te groot wordt, verlaat hij het vrouwtje dat vervolgens vaak paart met een andere mannetje. Het vrouwtje bouwt een nest in een geschikte en relatief beschermde plek en baart daar de jongen. De jongen worden door het vrouwtje grootgebracht.
Er zijn jaarlijks 1 tot 3 worpen. In het Nederlandse klimaat worden niet meer dan 2 worpen verwacht. De gemiddelde worpgrootte bedraagt 1,4 en de maximale worpgrootte bedraagt 2 jongen.
Het vrouwtje bouwt een nest in een geschikte en relatief beschermde plek en baart daar de jongen. De jongen worden door het vrouwtje grootgebracht.
Bedreiging en bescherming
>
Van de Pallas’ eekhoorn is bekend dat er in het oorspronggebied af en toe invasies in plantages voorkomen(notenolieplantages), wat economische schade tot gevolg kan hebben. In Frankrijk en Japan is schade aan bomen in tuinen en aan huizen en telefoonkabels gemeld. In Nederland is er sprake van schade aan bomen (ringen van dikke takken), schade aan dakconstructies en aan plastic leidingen in de tuin.
In Japan wordt de Pallas’ eekhoorn als een invasieve soort beschreven. In België is de soort enkele jaren geleden opgedoken en is hij inmiddels bestreden. In Argentinië is onduidelijk wat de impact is op inheemse eekhoorns. In Frankrijk is geconstateerd dat daar waar de Pallas’ eekhoorn zich een aantal jaren heeft gevestigd, de rode eekhoorn verdwijnt. Mogelijk speelt daarbij de grote dichtheid aan Pallas’ eekhoorns een rol. In Frankrijk worden ongeveer 8 dieren per hectare aangetroffen. De Pallas’ eekhoorn leeft in dezelfde gebieden als de inheemse rode eekhoorn en concurreert daarmee om voedsel en ruimte. Of en hoe de Pallas’ eekhoorn zich gaat ontwikkelen en of die zich ook in andere delen van Nederland gaat vestigen is nog niet bekend.
In Japan is onderzoek uitgevoerd naar de aanwezigheid van ectoparasieten bij de Pallas’ eekhoorn. Er werden slechts drie soorten ectoparasieten aangetroffen. Deze kunnen echter wel ziekten overbrengen die voor mensen zeer gevaarlijk kunnen zijn.
Waarnemen
>
Er zijn vele soorten eekhoorns. Voor determinatie is het noodzakelijk een goed beschrijving en foto’s beschikbaar te hebben met aanduiding van de precieze locatie waar het dier is gezien. Meldingen kunnen doorgegeven worden aan de Zoogdiervereniging.
Verspreiding
>
